یک نفر هست

یک نفر هست که از پنجره‌ها
نرم و آهسته مرا میخواند

گرمی لهجه بارانی او
تا ابد توی دلم میماند

یک نفر هست که در پرده شب
طرح لبخند سپیدش پیداست‌

مثل دوران خوش کودکیم‌
پر ز عطر نفس شب‌بوهاست‌

یک نفر هست که چون چلچله‌ها
روز و شب شیفته پرواز است

توی چشمش چمنی از احساس
توی دستش سبد آواز است

یک نفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم میروید

آسمان، باد، کبوتر، باران‌
قصه‌اش را به زمین میگوید

یک نفر هست که از راه دراز
باز پیوسته مرا میخواند

گاهگاهی ز خودم میپرسم
از کجا اسم مرا میداند ...

ﻗـَﻠﺒــــــــــــــــ "
ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻴﺴﺖ ..
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺎﻱ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ..
" ﻗـَﻠﺒـــــــــــــــ "
ﭼﺎﻩ ﺩﻟﺨﻮﺭﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺪﺧﻠﻘﻲ،
ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ ﺍﻱ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻱ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻱ !..
" ﻗـَﻠﺒـــــــــــــــ "
ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺍﻱ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ،
ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻳﮑﭙﺎﺭﭼﮕﻲ ﺍﺵ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﻲ ﭘﺎﺷﺪ ..
" ﻗـَﻠﺒـــــــــــــــ "
ﻗﺎﺻﺪﮐﻲ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﭽﻴﻨﻲ،
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﺩ ..
" ﻗـَﻠﺒــــــــــــــــ "
ﺑﺮﮐﻪ ﺍﻱ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻣﺸﺶ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ..
" ﻗـَﻠﺒــــــــــــــــ "
ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺴﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ،
ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺎ .. ﺣﺘﻲ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ
ﻧﻘﺶ ﺩﻳﻮﺍﺭﺵ ﻣﻴﮑﻨﺪ ..
ﺣﺎﻝ،
ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﻠﺐ ﭼﻴﺴﺖ، ﺑﻤﺎﻧﺪ !..
ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ..
" ﻗـَﻠﺒــــــــــــــــ "
ﻭﺳﻌﺘﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻱ ﺣﻀﻮﺭﺧﺪﺍ ..
ﻣﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮ ﺍﺯﻗﻠﺐ، ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻡ .. تنها عبادتم عشق تو بود که گرفتی ازم
ﻗـَﻠﺒــــــــ ـــــــﺘﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ

به آسمان نگاه کن....
آسمان و ابر را ببین
ابر می آید و میرود
اما آسمان هرگز نمی آید و نمی رود....
ابر گاهی آنجاست و گاهی نیست
اما آسمان همیشه همانجاست ،
ابرها نمی توانند آن را نابود کنند
حتی ابرهای سیاه هم قادر به چنین کاری نیستند
نابودی آسمان ،غیر ممکن و خلوص آن مطلق است
پاکی آسمان ،دست نخورده و بکر است ،
آشفته نمی شود .....
در جهان هستی دو چیز وجود دارد
چیزی شبیه آسمان و چیزی شبیه ابر ...
آنچه بر تو واقع میشود ابرهایی است
که می آید و می رود
و تو همچنان آسمانی ...
چیزهایی بر تو واقع می شود
اما تنها بر آسمان بودن خود بیندیش
تا آشفته نشوی
چون یک ناظر آرام،
شاهد بازی ابرها باش
ابرها گاه سفید و گاه سیاهند
اما دل آسمان همواره ژرف است .....
هیچ چیز ژرفای آسمان را نمی آلاید ،
از یاد مبر ،تو آسمانی.....
به آسمان نگاه کن.
به ابرها مییندیش ،
یگانگی آسمانها را به یاد بیاور...

به آسمان نگاه کن....
آسمان و ابر را ببین
ابر می آید و میرود
اما آسمان هرگز نمی آید و نمی رود....
ابر گاهی آنجاست و گاهی نیست
اما آسمان همیشه همانجاست ،
ابرها نمی توانند آن را نابود کنند
حتی ابرهای سیاه هم قادر به چنین کاری نیستند
نابودی آسمان ،غیر ممکن و خلوص آن مطلق است
پاکی آسمان ،دست نخورده و بکر است ،
آشفته نمی شود .....
در جهان هستی دو چیز وجود دارد
چیزی شبیه آسمان و چیزی شبیه ابر ...
آنچه بر تو واقع میشود ابرهایی است
که می آید و می رود
و تو همچنان آسمانی ...
چیزهایی بر تو واقع می شود
اما تنها بر آسمان بودن خود بیندیش
تا آشفته نشوی
چون یک ناظر آرام،
شاهد بازی ابرها باش
ابرها گاه سفید و گاه سیاهند
اما دل آسمان همواره ژرف است .....
هیچ چیز ژرفای آسمان را نمی آلاید ،
از یاد مبر ،تو آسمانی.....
به آسمان نگاه کن.
به ابرها مییندیش ،
یگانگی آسمانها را به یاد بیاور...

.دنیا را برای خودت بنویس!

نه به خطی که قشنگ باشد، به خط

خودت بنویس چون دنیا برای

توست; نه تو برای دنیا

زندگی دیکته ای نیست
که آن را به ما خواهند گفت!
زندگی انشایی است که تنها باید خودمان بنگاریم؛
زندگی می چرخد...
چه برای آنکه میخندد، چه برای آنکه میگرید...
زندگی دوختن شادی هاست...
زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست...
زندگانی هنر هم سفری با رنج است...
زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است
روزتون پرازلبخند.

زندگی دیکته ای نیست
که آن را به ما خواهند گفت!
زندگی انشایی است که تنها باید خودمان بنگاریم؛
زندگی می چرخد...
چه برای آنکه میخندد، چه برای آنکه میگرید...
زندگی دوختن شادی هاست...
زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست...
زندگانی هنر هم سفری با رنج است...
زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است
روزتون پرازلبخند.

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ، ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ؛
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ، ﺷﮑﺮ ﺑﻮﺩﻧﺖ ؛
ﺗﻮ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﻨﯽ .
ﺧـﺪﺍﻭﻧــــــــﺪﺍ !…
ﺗﻮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺗﺮﯾﻦ ” ﺣﻀﻮﺭ ” ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ !…
ﻭ ﻣﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ … ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ
دیکته زندگیمان پر از غلط است ولی نگران نباش . . .
خودش گفته قبل از نمره دادن اگر پشیمان شوی غلطهایت را پاک میکنم !

آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد،
” نمی توانند “
پس
به ” تدبیرش ” اعتماد کن
به ” حکمتش ” دل بسپار
به او ” توکل ” کن
و به سمت او ”قدمی بردار”

تا دست خدا هست
تا مهربانیش بی انتهاست
تا می گویی خدایا ببخش ،
به دورت می گردد و می بوستت
و می گوید جانم چه کرده ای مگر ؟!
دیگر تو را چه نیاز به آدمها ؟!
تنها خودت باش و زیبا بمان
و بگذار با دیدنت
هر رهگذر ناامیدی
لبخندی بزند رو به آسمان
و زیرِ لب بگوید :
هنوز هم می شود از نو شروع کرد ...

امروزتون پر از لبخند خداوند

چه هوایی , چه طلوعی
جانم
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا
به خدایی که خودم میدانم
نه خدایی که برایم از خشم
نه خدایی که برایم از قهر
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند
به خدایی که خودم میدانم
به خدایی که دلش پروانه است
و به مرغان مهاجر هر سال راه را میگوید
و به باران گفته است باغها تشنه شدند
و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست
که مبادا که ترک بردارد
به خدایی که خودم میدانم
چه خدایی
جانم...

بخشش را "بخش کن"
محبت را "پخش کن"

غضب "پریشانی" است
نهایتش "پشیمانی" است

هر چه "بضاعتمان" کمتر است
"قضاوتمان" بیشتر است

با "خویشتن داری"
"خویشاوند داری"

به "خشم"
"چشم" نگو

انسان "خوشرو"
گل "خوشبو" ست

"دوست داشتن"
را "دوست بدار"

از" تنفر"
"متنفر" باش

به "مهربانی"
"مهر" بورز

با "آشتی"
"آشتی" کن

و از "جدایی"
"جدا" باش

عاشق عشق باش ♡♡
که معشوق همه جا هست …

یادت باشد که معشوق می‌‌تواند ،
☆عطر یاسی باشد در یک صبحگاه خنک تابستان

☆یا دوستی باشد که زادروزت را شادباش می‌‌گوید

☆شاید نگاه کنجکاو عابری باشد که از روبرو می‌‌آید

☆شاید لبخند پر مهر بیگانه‌ای یا اخم‌های درهمِ عزیزی

☆می‌‌تواند بوسه نیروبخش بدرقه همسر باشد که هر روزه تو را راهی می‌‌کند

☆تیغ نوری باشد که فرق ظلمات را می‌‌خراشد

☆شاید هم کورسوی فانوسی باشد در دوردستها… که قلبت را به تپش وا می‌‌دارد

☆شاید هم نگاه خداوندی‌ باشد که هرلحظه همراه و پشتیبان توست

این دنیا پر از معشوق‌های دوست داشتنیــست

تو فقط عاشق باش ... ♡♡

عاشق عشق باش ♡♡
که معشوق همه جا هست …

یادت باشد که معشوق می‌‌تواند ،
☆عطر یاسی باشد در یک صبحگاه خنک تابستان

☆یا دوستی باشد که زادروزت را شادباش می‌‌گوید

☆شاید نگاه کنجکاو عابری باشد که از روبرو می‌‌آید

☆شاید لبخند پر مهر بیگانه‌ای یا اخم‌های درهمِ عزیزی

☆می‌‌تواند بوسه نیروبخش بدرقه همسر باشد که هر روزه تو را راهی می‌‌کند

☆تیغ نوری باشد که فرق ظلمات را می‌‌خراشد

☆شاید هم کورسوی فانوسی باشد در دوردستها… که قلبت را به تپش وا می‌‌دارد

☆شاید هم نگاه خداوندی‌ باشد که هرلحظه همراه و پشتیبان توست

این دنیا پر از معشوق‌های دوست داشتنیــست

تو فقط عاشق باش ... ♡♡

نیایش باخدااااا..❤

که او یکتاترین ...

نمی خواهم خدایم بیکران باشد

نمی خواهم عظیم و قادر و رحمان

نمی خواهم که باشد این چنین آخر

خدا را لمس باید کرد

نگو کفر است

خدا را می توان در باوری جا داد

که در احساس و ایمان غوطه ور باشد

خدا را می توان بویید

و این احساس شیرینی است

نگو کفر است

که کفر این است

که ما از بیکران مهربانیها

برای خود

خدایی لامکان و بی نشان سازیم

خدا را در زمین و آسمان جستن

ندارد سودی ای آدم

تو باید عاشقش باشی

و باید گوش بسپاری

به بانگ هستی و عالم

که در هر خانه ای آخر خدایی هست

نگو کفر است

اگر من کافرم !! باشد

نمی خواهم خدایا زاهدی چون دیگران باشم

نمی خواهم خدایم را

به قدیسی بدل سازم

که ترسی باشد از او در دل و جانم

نگو کفر است

که سوگند یاد کردم من

به خاک و آب و آتش بارها ای دوست

خدا زیباترین معشوق انسانهاست

خدا را نیست همزادی

که او یکتاترین

عاشق ترین

معبود انسانهاست ...
عطر خدا

به ما گفتند باید بازی کنید.
گفتیم با کی؟؟
گفتند : با دنیا
تا خواستیم بپرسیم بازی چی ؟؟
سوت اغاز بازی رو زدن, فقط فهمیدم
" خدا " تو تیم ماست.
بازی شروع شد و دنیا پشت سر هم به ما گل میزد ولی نمیدونم چرا هر وقت به نتیجه نگاه میکردم, امتیازها برابر بود.
تو همین فکر بودم که خدا زد به پشتم, خندید و گفت:
نگران نباش تو وقت اضافه میبریم حالا بازی کن! گفتم اخه چطوری ؟؟
بازم خندید و گفت:
خیلی ساده فقط پاس بده به من,
باقیش با من. ...
پس الهی به امید تو...♡♡

وسعت دوست داشتن را اندازه نگیر !
زیادش هم کم است ...
تنها با آن سیراب شو
رشد کن
شکل بگیر
و کامل شو …

خودِ دوست داشتن مهم است
نه زمانش!
نه پایداری اش!
نه مالکیتش!
و نه حد و حدودش!

سرت را بالا کن
نگاه کن
دوست داشتن خدا را ببین …
یاد بگیر که دوست داشتنت را کادوپیچ نکنی و آن را برای روز مبادا نگذاری! …

بزرگ فکر کن...

"تقدیر"

تقویم افراد عادی ست ...

و "تغییر"

تدبیر افراد عالی ...

نگذار ذهن های کوچک

متقاعدت کنند که

رویاهات زیادی بزرگند...

یکرنگ بمان
حتی اگر در دنیایی زندگی میکنی که مردمش برای پر رنگ شدن حاضرند هزار رنگ باشند

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ...
به ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﺗﺎ بیکران در کوچ
مرا هم مست باران کن ...
ﻣﺮﺍ هم روشنایی بخش ...
الهی چون اقاقیهای بی تاب شب باران ...
مرا بی تاب خود گردان ...
خدایا ...
ﭼﻮﻥ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺎ که از ﺷﺒﻨﻢ , ﻫﻮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ...
ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ که ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ ...
به ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﻣﻮﺯ ...
ﺍﻟﻬﯽ ﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻥ ک ﻣﯿﺸﻮﯾﺪ ﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ را ...
ﺑﺸﻮﯼ ﺍﺯ ﺩﻝ ...
ﺑﺸﻮﯼ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ،، , از پندار ،،,از گفتار،،از کردار ،، تمام آنچه نازیباست

من اگر روزی شود نقاش این دنیا شوم
این جهان را عاری از هر غصه وغم میکشم

بهر دلها مهربانی بی قراری یک دلی
هر دلی را در کنار شاخه ای گل میکشم

اندر این دنیا کسی بر کس ندارد برتری
من غنی را با فقیر، یکجا یکسان میکشم

زشت وزیبا خالق وپروردگار ما یکیست
زشت وزیبا ، پیش هم ، اما انسان میکشم

عشق هایی که در آن بوی خیانت میدهند
تا ابد محکوم دل تنگی به زندان میکشم

هرکجا قلبی شکست ، مابی تفاوت بوده ایم
اری اری بهردلهای شکسته ، نیز درمان میکشم

من در این دنیا تمام مردمش را بی درنگ
با تنی سالم ، لب خندان ،خرامان میکشم

من اگر روزی شود نقاش این دنیا شوم
این جهان را عاری از هر غصه وغم میکشم

بهر دلها مهربانی بی قراری یک دلی
هر دلی را در کنار شاخه ای گل میکشم

اندر این دنیا کسی بر کس ندارد برتری
من غنی را با فقیر، یکجا یکسان میکشم

زشت وزیبا خالق وپروردگار ما یکیست
زشت وزیبا ، پیش هم ، اما انسان میکشم

عشق هایی که در آن بوی خیانت میدهند
تا ابد محکوم دل تنگی به زندان میکشم

هرکجا قلبی شکست ، مابی تفاوت بوده ایم
اری اری بهردلهای شکسته ، نیز درمان میکشم

من در این دنیا تمام مردمش را بی درنگ
با تنی سالم ، لب خندان ،خرامان میکشم

این شعر خیلی زیبا ....
قسمتی از دعای جوشن الکبیر
بصورت شعر :

خود را به خدا بسپار،
وقتی که دلت تنگ است
وقتی که صداقتها ،
آلوده به صد رنگ است

خود را به خدا بسپار،
چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق است او،
چون دور ز نیرنگ است

خود را به خدا بسپار ،
آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد ،
از تو طلب یاری
خود را به خدا بسپار ،
همراه سراسر اوست
دیگر تو چه میخواهی ؟!
بهر طلبت از دوست

خود را به خدا بسپار،
آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غمها ،
بی تابی و حیرانی
خود را به خدا بسپار،
چون اوست نوازشگر
چون ناز تو میخواهد ،
او را ز درون بنگر
خود را به خدا بسپار

گاهے چه دلگرفته می شوی
ازخدا
گاهے از حڪمتش ناراضے
گاهے شاڪر وخوشحال
گاهے مشکوک
گاهے مجذوب
گاهے نزدیڪ و گاهے دور

خدا همان خداست
ڪاش ما اینقدر
گاهے به گاهے نمی شدیم

عشق:

‍ عشق برای تمامی آنانکه
در سفر زندگی دیدارشان کردم‌ . . .

چه آنانکه رنجم دادند و
با رنج کشیدن
به درون خود رفتم و آگاه گردیدم‌ . . .

چه آنانکه عشق ورزیدند و
هیزم های خاموش روحم را
به آتش سوزاننده عشق روشن کردند . . .

چه آنان که تنها با لبخندی
روزن های آفتاب را بر من تاباندند‌ . . .

سپاس از همه آنان که دیدارشان کردم
چرا که هر انسانی راهنمای من است . . .

"عشق باشد و عشق ، نور باشد و نور"

مهربان پروردگارم ..........
از من دور نیستی که به دور دست ها بنگرم!
از دیده ام نرفته ای که دیدنت را آرزو کنم!
پنهان نبوده ای که برای پیدا کردنت از پای در آیم!
با همه ناپیدایی در همه جا پیدایی ...
الهی تو در جویبار رگ هایم جریان داری!
در همه نفسهایم جاری هستی!
در شگفتی های وجودم بودنت را به تماشا گذاشته ای
هر تپش دلم تو را فریاد می زند!
خدایا در کعبه چرا؟! تو در دیده منی ...
سر گشتگی ،در بادیه ها چرا؟! تو در دل منی ...
در بی سوئی ها و بی کرانگی ها چرا؟! تو در جان منی .............
نازنین خدای من,امروز برای همه دوستانم، عشق حقیقی,سلامتی,آرامش و نیکبختی را آ رزو دارم.
خدایا عطا کن به آنان هر آنچه برایشان خیر است.
و دلشان را لبریز کن از شادی و لبانشان را با گل لبخند شکوفا کن

همیشه قدمهای انسانهای‌
"مهربان"، گل‌ ریزان است،
به هر کجا می‌روند،
همه را لبریز از "آرامش" می‌کنند…

اثر قدم‌هایشان،
نقش زیبای "محبت" است،
نقشی که هیچ نیرویی،
نمیتواند‌ آن را محو کند…

همیشه قدمهای انسانهای‌
"مهربان"، گل‌ ریزان است،
به هر کجا می‌روند،
همه را لبریز از "آرامش" می‌کنند…

اثر قدم‌هایشان،
نقش زیبای "محبت" است،
نقشی که هیچ نیرویی،
نمیتواند‌ آن را محو کند…