آنهایی که تا به حال به بوشهر مسافرت کرده باشند حتما اسم رافائل به گوششون خورده. پیتزای رافائل ، ساندویج رافائل و …
اما شاید هیچکدام ندانند که چرا این همه اسم رافائل همه جا به چشم می خورد؟ رافائل کی بوده که این قدر، مردم این شهر، دوستش دارند؟
رافائل یک کشتی بود که سر گذشتی غم انگیز ولی شنیدنی دارد.
محمد رضا دو تا کشتی توریستی به نام های رافائل و میکلانژ از ایتالیا میخرد. میکلانژ از رافائل خیلی کوچکتر بود . رافائل بزرگ بود و با عظمت. یک کشتی با شکوه، با همه امکانات تفریحی که در زمان خودش نظیر نداشت. یک کشتی با سالنهای سینما و تئاتر، زمینهای ورزشی، استخر، هتل، تالارهای باشکوه، رستوران و … هیچ کدام از کشورهای پیشرفته آن زمان چنین کشتی نداشتند. میگویند روزی که رافائل از ایتالیا به سوی ایران حرکت میکند مردم ایتالیا با اشک رافائل رو بدرقه می کنند. چون کشورشون مثل ایران پول دار نبود و رافائلی رو که خودشون ساخته بودند مجبور بودند به ایران بفروفشند. رافائل در میان اشک و اندوه ایتالیا رو ترک کرد و زیبا و خرامان به سوی ایران پیش رفت. البته میکلانژ هم همراه رافائل به ایران اومد اما میکلانژ به هیچ عنوان با رافائل قابل مقایسه نبود.سرانجام رافائل و میکلانژ به ایران رسیدند . میکلانژ رو به بندر عباس فرستادند و رافائل رو به بوشهر .همه در برابرزبیایی و شکوه رافائل شگفت زده شده بودند. و الحق که ایتالیایی ها حق داشتند به خاطر از دست دادنش گریه کنند.حالا دیگه رافائل مال ایران بود و خیلی ها برای دیدینش به بوشهر می آمدند، تا مدتی هرچند کوتاه در این کشتی بگذرانند. جشنهای زیادی در تالارهای رافائل برگزار میشد.تا اینکه انقلاب شد و طولی نکشید که ایران درگیر جنگ با عراق شد. همان سالها ایتالیا میکلانژ رو خرید و به ایتالیا برگرداند. اما رافائل هدف موشکهای عراقی قرار گرفت و اگرچه قابل تعمیر بود اما هیچکس نفهمید چرا کسی اینکار رو برای نجات رافائل انجام نداد. همه تجهیزات و مبلمان لوکس رافائل به یغما رفت و سرانجام رافائل آرام آرام به زیر آب رفت. آن روز مردم بوشهر آمده بودند برای آخرین بار آن را ببینند. حالا ما جای ایتالیایی ها گریه میکردیم! آخه همه رافائل رو دوست داشتند!
اطلاعات تکمیلی:
شهری به نام كشتی رافائل
کشتی رافائل در سال ۱۹۶۵تا ۹۰ میلیون دلار قیمت گذاری شد اما ایتالیا با توجه به شرایط اقتصادی ۱۰ سال بعد آن را به مبلغ دو میلیون دلار به ایران فروخت.نخستین طرح کشتی رافائل در سال ۱۹۵۸ میلادی توسط ایتالیایی ها کشیده شد و رافائل به طول ۲۷۶ متر و عرض ۳۱ متر در کشور ایتالیا ساخته شد.
در کشتی رافائل ۸۵۰ خروجی رادیو تلفنی، ۶ استخر شنا (سه استخر برای بزرگسالان و سه استخر دیگر برای کودکان ساخته شده بود)، ۷۵۰ کابین (در هرکابین یک حمام و توالت شیک و لوکس که با مرمرهای ایتالیایی تزیین شده بود وجود داشت) ، ۱۸ آسانسور، ۳۰ سالن اجتماعات ، تالار نمایشی با ۵۰۰ صندلیو باشگاه های ژیمناستیک و پرورش اندام ساخته شده بود.
رافائل بزرگ بود و با عظمت. یک كشتی با شکوه با همه امکانات تفریحی که در زمان خودش نظیر نداشت. یک کشتی با سالنهای سینما و تئاتر. زمینهای ورزشی. استخر . هتل . تالارهای با شکوه. رستوران .هیچ کدام از کشورهای پیشرفته آن زمان چنین کشتی رانداشتند.در بهار ۱۳۵۶ رافائل با ۵۰ خدمه ی ایتالیایی و با افزایش ظرفیت در حد سکنای ۱۸۰۰ نفر به عنوان یک هتل در بندر بوشهر پهلو گرفت .
موج های دریا بوق بلند و غریبی را به گوش اهالی شهر بوشهر می رساند. مردمان بندر بوشهر وقتی از پنجره خانه های بافت قدیم به بیرون نگاه انداختند حیرت زده، غول سفید و باشکوهی را دیدند که به ساحل بوشهر نزدیک می شد.کسی خبر نداشت که این کشتی بزرگ و سفید که تراکم دود از دودکش های عقبش به هوا بر می خاست و بدنه اش این چنین سفید و درخشان بود ، قرار است سال ها مهمان ذهن و جان مردمان این شهر شود .
مردم بوشهر که تا به حال کشتی های زیادی را دیده بودند فوج فوج می آمدند، در ساحل جمع می شدند و با اشتیاق این کشتی زیبا را می دیدند و با زمینه ایاز این کشتی عکس می گرفتند.در سال های بعد و پس از انقلاب ، دیگر از آن قصر سفید، کمتر نور شکوه و آبادی به چشم می خورد. به نظر می رسید رافائل در کنارساحل بوشهر رها شده تا به مرور زمان به یک آهن قراضه تبدیل شود.
زمزمه هایی نیز شنیده می شد که قرار است این کشتی توسط واسطه های غیر ایتالیاتی به ایتالیا بازگرداند شود.
در سال ۱۳۶۲ تصمیماتی برای بازگرداندن رافائل به سفرهای دریایی گرفته شد
اما هنوز این تصمیم عملی نشده بود که در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارک و بوشهر آن را هدف موشک قرار داده و به آن آسیب جدی وارد کردند به حدی که رافائل تا نیمه در آبهای کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت.
به همین دلیل کشتی را توسط یک یدک کش، ۱۰۰۰ متر در کنار ساحل جابجا کردند.چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام ایران سلام (ایران سیام) ناگهان به صورت اتفاقی ()!!!!!!!!!!!!!! با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند و کاری را که هواپیماهای عراقی آغازش کرده بودند را تمام کرد؛ رافائل کاملا در اعماق خلیج فارس غرق شد و آن گاه مورد هجوم بیشتر عده ای ازغواصان محلی واقع شد .
عده ای از این افراد که خبر از گنجینه های درون کشتی داشتند، آثار گرانبها و هنری را که هنوز در کابین ها و سالن اجتماعات کشتی و رستوران هایش باقی مانده بود به یغما بردند. بدین ترتیب کشتی اقیانوس پیمای رافائل بیشتر از هفت سال نتوانست در کنار سواحل جنوبی ایران دوام بیاورد و خیلی زود به افسانه ای غریب تبدیل شد.
در حال حاضر کشتی رافائل در ساحل بوشهر دیده نمی شود و ۷ متر زیر آب، در فاصله دو کیلومتری نیروگاه اتمی قرار گرفته است.... و بعد از سال ها، خبر می رسد مسئولین تصمیم دارند آن را از سواحل بوشهر خارج کنند البته نه برای احیاء! بلکه سفری دیگر در پیش است؛ مقصد نهایی ذوب آهن اصفهان است!
منبع : ای ار ارتش
