نمی شود که تو باشی
من عاشق تو نباشم
نمی شود که تو باشی
درست همین طور که هستی
و من هزاربار خوبتر از این باشم
و باز، هزاربار عاشق تو نباشم
نمی شود، می دانم
نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد.

نادر ابراهیمی

تو را می خواهم
برای پنجاه سالگی
شصت سالگی
هفتاد سالگی
تو را می خواهم برای خانه ای که تنهاییم
تو را می خواهم برای چای عصرانه
تلفن هایی که می زنند
و جواب نمی دهیم
تو را می خواهم
برای تنهایی
تو را می خواهم
وقتی باران است

برای راهپیمایی آهسته ی دوتایی
نیمکت های سراسر پارک های شهر
برای پنجره ی بسته
و وقتی سرما بیداد می کند
تو را می خواهم
برای پرسه زدن های شب عید
نشان کردن یک جفت ماهی قرمز
تو را می خواهم
برای صبح
برای ظهر
برای شب
برای همه ی عمر

نادر ابراهیمی

این تابستان هم به پایان می‌رسد
گرما که تمام شد
غروب‌هایِ پاییز
مردانِ خسته
پناه میبرند به آغوشِ زنانِ فداکار
و زنانِ دلگرفته
سر می‌‌گذارند بر شانهِ مردانِ مهربان
و اینطور می‌‌شود
که پاییز می‌‌گرید
آدم‌ها چشم در چشم هم میدوزند
یک شهر میگرید
یک شهر باور می‌کند
که رستاخیز
بیداری دلِ آدم‌ها ‌ست

""نیکی‌ فیروزکوهی""

حالا تو هی بیا بگو مردها پررو می شوند !
زن باید سنگین و رنگین باشد
باید بیایند منت بکشند
من می گویم زن اگــــــر زن باشد
باید بشود روی عــــاشقیتش حساب کرد ..
... که باید عاشقی کردن بلد باشد
که جـــــــــا نزند
جا نماند
جا نگذارد ..
هی فکر نکند به این چیزهایی که
عمری در گوشش خوانده اند که زن ناز و مرد نیاز !
که بداند مرد هم آدم است دیگر
گـاهی باید لوسش کرد
گاهی باید نـازش را کشید
گــاهی باید به پایش صبر کرد ...
حتی
من می گویم زن اگر زن باشد از دوستت دارم گفتن نمی ترسد ..
تو می گویی خوش به حال زنی که عــاشق مردی نباشد
بگذار دنبالت بدوند !
و من نمی فهمم این که داری ازش حرف می زنی زندگــی است یا مسابقه
اسب دوانی !
و من نمی فهمم چرا هیچ کس برنمی دارد بنویسد از مردهــا . . .
از چشمها و شــانه ها و دستهایشــان
از آغوششان
از عطر تنشـان ،
از صدایشــان . . .
پررو می شوند ؟
خوب بشوند !
مگر خود ما با هر دوستت دارمی تا آسمـان نرفته ایم !؟
مگر ما به اتکــا همین دستها
همین نگاهها
همین آغوشهـا در بزنگاههای زندگی
سرپا نمانده ایم ؟
من راز این دوست داشتنهای پنهـانی را نمی فهمم .
من نمی فهمم زن بودن با
سنگین رنگین بودن
با سکوت
با انفعال چه ارتباطی دارد !؟
من بلد نیستم در سـایه دوست داشته باشم !
من می خواهم خواستنم گوش فلک را کر کند ..
من می خواهم
مَردَم
دلش غنج بزند از این که
بداند جایی زنـــی دوستش دارد . . .
من می خواهم
زن باشم ...
بگذار همه دنیـا بداند
مردی این حوالی دارد
دوستت دارم هــای مرا
با خود می برد ... !

هرگز کسی این گونه فجیع به کشتن خود برنخاست
که من به زندگی نشستم!

و چشمانت از آتش است
و عشقت پیروزی آدمیست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد

و آغوشت
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن

«شاملو»