سلام دوستان

کسی میدونه کلوب چ مرگش شده؟

دزدان قدیمی شرافت داشتند

آمده است که راهزنان به کاروانی حمله کردند. بازرگانی سرمایه‌اش را با زیرکی برداشت و راه فرار در پیش گرفت تا به چادری رسید.
وارد شد و مردی را دید که در حال کشیدن چپق است. داستان را برایش تعریف کرد و خواست که پولهایش را نزد او به امانت بگذارد.
مرد گفت کیسه‌های پولت را در آن صندوقی که گوشه چادر است قراربده.
بازرگان با اطمینان تمام سرمایه‌اش را از شر دزدان نجات داده بود در صندوق گذاشت.
ناگهان صدای افرادی آمد که به چادر نزدیک می‌شدند. گوشه چادر بالا رفت و راهزنان وارد شدند و به مرد چپق به دست ادای احترام کردند.
گزارش دادند که هیچ پولی به دست نیاورده و تنها مشتی اجناس کم ارزش و لباس پاره دزدی کردند و در میان کاروان هیچ کس پولی نداشت.
بازرگان دریافت که آن مرد رئیس راهزنان است. بر پشت دست خود زد و بر خود لعنت فرستاد که با پای خود به نزد رئیس راهزنان آمده و با دستان خود تمام سرمایه‌اش را به دزدان تقدیم کرده است.
اندیشید که حداقل جانش را بردارد و خود را نجات دهد.
آرام آرام در حال خروج از چادر بود که پیرمرد پرسید: قصد رفتن داری؟
بازرگان گفت آری
پاسخ شنید سرمایه‌ات را که نزد ما امانت گذاشتی بردار.
راهزنان داستان را دریافتند و اعتراض کردند که با زحمت بسیار تنها کالاهای بی ارزش را به دست آورده‌اند و آنگاه تو این سرمایه بزرگ را پس می‌دهی؟
مرد پاسخ داد که آن را به ما پناه آورد و سرمایه‌اش را نزد من به امانت گذاشت. ما دزد مالیم. دزد ایمان و اعتماد خلق الله که نیستیم.
این داستان مرا به یاد این روزهای بورس انداخت که مردمی با سخت جانی سرمایه خود را با سفارش دولت به بورس سپردند و دولت به آن دست درازی کرد.
ای کاش شما هم دزد مال مردم بودید نه دزد اعتماد و ایمان خلق الله...

هر وعده که دادند به ما باد هوا بود 
هر نکته که گفتند غلط بود و ریا بود

چوپانی این گله به گرگان بسپردند 
این شیوه و این قاعده ها رسم کجا بود؟! 

رندان به چپاول سر این سفره نشستند 
اینها همه از غفلت و بیحالی ما بود!

خوردند و شکستند و دریدند و تکاندند 
هر چیز در این خانه بی برگ و نوا بود.

گفتند چنینیم و چنانیم دریغا ...
اینها همه لالایی خواباندن ما بود !

ایکاش در دیزی ما باز نمی ماند 
یا کاش که در گربه کمی شرم و حیا بود!