پرنده ها به تماشای بادها رفتند
شکوفه ها به تماشای آبهای سپید
زمین عریان مانده ست و باغهای گمان
و یاد مهر تو ای مهربانتر از خورشید

من چون صدف تنها * با قطره های روشن باران * پیوسته می آمیختم پندار مروارید بودن را *غافل که خاموشانه می خشکید*در پشت دیوار دلم دریا

گویند مرا چو زاد مادر
پستان به دهن گرفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم
الفاظ نهاد و گفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه ی راه رفتن آموخت
شب ها بر گاهواره ی من
بیدار نشست و خفتن آموخت
چون هستی من زهستی اوست
تا هستم و هست دارمش دوست

این شعر هم تقدیم به همه ی مادران مهربان

خــــــدایا
نوایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد
نگاهت را می خواهم تا روشنی چشمهای خسته ام باشد
یادت را می خواهم تا خاطر لحظه های فراموشم باشد
دستها یت را می خواهم تا نوازشگر اشکهایم باشد
و الطافت را می خواهم تا مرحم کهنه زخمهای زندگی ام باشد
دوست داشتن دل می خواهد نه دلیل

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم
ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم
نیست از هیچ طرف راه برون شد ز شبم
زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم
از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند
سخت دلبسته ی این ایل و تبارم چه کنم
من کزین فاصله غارت شده ی چشم تو ام
چون به دیدار تو افتد سرو کارم چه کنم
یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است
میله های قفسم را نشمارم چه کنم

موج بسیار بزرگ زیبادریا چابهار

دریا بزرگ چابهار

http://upload.tehran98.com/img1/4dtgvydqqntzz16cvmxi.jpg

اسکله چابهار

غروب آفتاب چابهار

پـــــــــــــــــــرســـــــــــــــــــــــــــــــپولیـــــــــــــــــــــــــــــــــــس عشق است

http://upload.tehran98.com/img1/j4p6xi4evnjz2s31cf.jpg

نخلستان تیس چابهار

لنج ماهیگری چابهار