‍ چیزی بنام نشد برای خدا وجود ندارد .
1000 مرتبه در روز اینو تکرار کن ،
آنقدر تکرار کن که به قول خانم اسکاول شین این بره جای اون بی ایمانی بنشینه
چون تو ایمان نداری
ندیدی
آدمای دورتو ندیدی
دختر خانمی رو دعوت میکنم اینجا 28سالشونه .
سرطان خون ،تو اتاق مرگ ، اتاقی که فقط خانواده ها میان از پشت شیشه خداحافظی میکنن با سرطان خونیه عزیزشون .
11 نفر تو اتاق ایشون ، دونه دونه از بین رفتن ، بغل ایشون
-تو اتاق مرگ
-سرطان خون
11 نفر تو اتاق ایشون دونه دونه از بین رفتن
ایشون زندَس
چرا ؟؟!!!
ایشون میگه من ایمان داشتم من باید زنده باشم یعنی خودم رو نباختم .
ببینیدچقدردرزندگی ماخودمون رومیبازیم؟ به محض اینکه یک انرژی منفی بهمون میخوره دستامون میره بالا
-تسلیم
-تسلیم
انگار نه انگار روح خدا در ماست
انگار نه انگار خداوند اراده ی خودش رو در وجود ما به امانت گذاشته...

سیم خاردار....
یک نفر باید داوطلب می‌شد که روی سیم خاردار دراز بکشید تا بقیه از روی آن رد شوند
یک جوان فوراباشکم روی سیم خاردارخوابیدهمه ردشدندجز یک پیرمرد
گفتند: «بیا!»
گفت:« نه! شما برید! من باید وایسم بدن پسرم رو ببرم برای مادرش! مادرش منتظره!»
چسبیدن به سیم خاردار کجا و چسبیدن به میز ریاست کجا....

میلیونها میلیون انسان در جهان متولد شدند اما هیچ یک اثر انگشت مشابه نداشته اند.
اثر انگشت تو، امضای خداوند است.
که اتفاقی به دنیا نیامده ای
تو منحصر به فردی مشابه یا بدل نداری تو اصل اصل هستی و تکرار نشدنی.
وقتی انتخاب شدن و منحصر به فرد بودنت را یاد آوری کنی٬ دیگر خودت را با هیچکس
مقایسه نمیکنی
و احساس حقارت یا برتری که حاصل مقایسه کردن است از وجودت محو میشود.دکتر الهی قمشه‌‌ای

...دعای شخصی
علامه حسن حسن زاده آملی می فرمایند:
رساله ای در امامت نوشتم، چون به پایان رسید، آن را به حضور شریف استاد علامه طباطبایی _ رضوان الله علیه _ ارائه دادم، مدتی در نزد ایشان بودم و لطف فرمودند و یک دوره تمام آن را مطالعه فرمودند.
یک جای آن رساله دعای شخصی درباره خود کرده بودم که (بار خدایا مرا به فهم خطاب محمدی_صلی الله علیه و آله_ اعتلا ده)
در هنگام رد رساله به اینجانب فرمودند:
آقا تا من خودم را شناختم،دعای شخصی در حق خود نکردم بلکه دعایم عام است...
کانال سیره علما @sireolama

هنرپیشه نقش منفی به جیمز باند گفت:
“وقتی بچه بودم موش های صحرائی به مزرعه مون حمله کردند و تمام محصول هامون را خوردند. مادر بزرگم چند تاشون را انداخت توی یک قفس و بهشون غذا نداد تا از گشنگی شروع کردند هم دیگه را بخورند. دو سه تا موشی که آخر سر موندند را آزاد کرد …
بهش گفتم: مادر بزرگ چرا آزادشون میکنی؟
گفت: ”این ها دیگه موش خور شدند و هر موشی وارد مزرعه بشه تیکه تیکه اش میکنند!”
حکایتی تلخ از یک جامعه آفت زده.