وقتی انسان ها از تنهایی می نالند ،
منظورشان این نیست ...
که اطرافشان خلوت است ،
تنهایی این است که ...
هیچکس نمی فهمد چه می گویند ...

در بازی زندگی,
یاد می گیری,
اعتماد به حرفهای قشنگ بدون پشتوانه,
مثل آویختن به طنابی پوسیده ست....

یاد می گیری,
نزدیک ترین ها به تو گاهی می توانند دورترین ها باشند...

یاد مى گیرى که باید آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی تا بتوانی یک روزی تمام خودت را بغل کنی و راه بیفتی بروی ...
و در جایی که شنیده و فهمیده نمی شوی نمانی...

تجملات هیچوقت جاذبه‌ای برایم نداشته،
من چیزهای ساده را دوست دارم ...
کتاب‌ها را
تنهایی را
یا بودن با کسی که
تو را می‌فهمد...

در آخر نه رنگ باقی می ماند و نه نژاد ،
تنها چیزی که باقی خواهد ماند
انسانیت است...

♥♥♥♥♥♥♥♥♥

خدایا!

آدم‌های‌ خوب سر راهمان بگذار

حس بسیار خوبیست هنگامی کـه

در لحظه‌ هجوم غم یا ناامیدی یا پریشانی

بی هوا کسی سر راه آدم سبز بشود

کلامش؛ نگاهش؛ حتی نوشته‌اش

آرامش و شادی و امید بپاشد بـه زندگی ات.

فقط از دستِ خودِ خدا برمی‌آمده کـه ان آدم را

یا کلام و نگاه و نوشته‌اش را برای ان لحظه‌ خاص‌ سرِ راه زندگی ما بگذارد.

شاید یکی از دعاهای روزانه ام این باشد کـه:

خدایا من را نیز واسطه ی خوب شدن حال دیگران قرار بده .

آمین