ﯾـﻪ ﻭﻗـﺘﻬـﺎﯾـﯽ ﺩﻟــﺖ ﻣـﯿـﺨـﻮﺍﺩ ﯾــﻪ
ﭘـــﺮﺍﻧــﺘـﺰ ﺑــﺎﺯ ﮐـﻨـﯽ،
ﮐـﺴـﻰ ﮐــﻪ ﺩﻭﺳـﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﻭ ﺑـــﺬﺍﺭﯼ
ﺗــﻮﺵ !
ﺑــﻌـﺪ ﭘــﺮﺍﻧـﺘــﺰ ﺭﻭ ﺑـﺒــﻨـﺪﯼ ،
ﮐـﻪ ﻣـﺒـﺎﺩﺍ ﺩﺳـﺖ ﺍﺣـــﺪﺍﻟـﻨـــﺎﺱـﯽ
ﺑـﻬـﺶ ﺑـﺮﺳـﻪ !..
ﻭ ﯾــﻪ ﺟــﺎﯾــﯽ ﺩﻟــﺖ ﻣـﻰ ﺧـــﻮﺍﺩ
ﺩﺳـﺘــﺸﻮ ﺑــﮑـﺸـﯽ،
ﻧـــﮕـﻬﺶ ﺩﺍﺭﯼ،
ﺻــﻮﺭﺗــﺶ ﺭﻭ ﻣــﯿـﻮﻥ ﺩﺳــﺘـﺎﺕ
ﻣــﺤﮑـﻢ ﺑــﮕـﯿـﺮﯼ ﻭ ﺑﮕﯽ :
ﺑــﺒـﯿـﻦ !
همیشه بمون..ﻣـﻦ ﺩﻭﺳﺘـﺘــ ﺩﺍﺭم !!

خــــــــــوش بـــه حــــال بـــــــاد
گــونـه هایت را لــمـس می کند

و هـــیــچ كــس از او نـــمـی پرسد
كـه بــا تـــو چـه نــســـبــتـی دارد!

كـــاش مــــرا بـــاد مـی آفـریــدنـــد
تو را برگ درختی خلق می کردند؛

عشق بازی برگ و باد را دیده ای؟!
در هم می پیچند و عاشق تر می شوند...

به گمانم نطفه ی سیب را
به وقت عشق بازی برگ و باد آفریده اند...

با یک نابینا میشود آهنگ گوش کرد
با یک کر و لال میشود شطرنج بازی کرد
با یک معلول ذهنی میشود رقصید
با یک آدم نشسته روی ویلچر میشود قدم زد

اما

با یک آدم بی احساس،
نه میشود حرف زد، نه بازی کرد، نه قدم زد، نه از زندگی گفت و نه شاد زندگی کرد

یـِہ نـَفَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــایَدْ بــاشـہْ تــا بــاشَمْ
بـایَدْ قَلْبــِشْ بِزَنِـہ تــا قـَلْبـَمْ بـِزَنـِهْ
بـاید ْنـَفـَسْ بِڪـِشـِهْ تــا نفـَسْ بـِڪـِشَمْ
یِـہْ نَـفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بـودَنِشْ بـِمْ آرامـِشْ میــدِهْ
یـِهْ نـَفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــا ڪُلّ دُنْیــا عَوَضِشْ نِمیڪـُنَمْ
ڪـِهْ ڪـلی حـــَسودَمْ واسـَشْ
یـِک ڪلام خـَتْمِ ڪــَلامْ
یـِهْ نــــــَفـَــــــــرْ هَسْ ڪـِهْ
نـَبــاشـِہْ مـَـــنَــــــمْ نیســـْتَم..

سکوت کن ...
بگذار انسان ها تا تا انتهای قضاوت
اشتباهشان نسبت به آنچه هستی برود !!!
بگذار نیت های تو را اشتباه بگیرند ...
خیره نگاهشان کن ...
مگر چقدر مهم است درست شناخته شدن در اذهان دیگران ،
وقتی آن ها از درونت بی خبرند !
چه فرقی میکند تو را فرشته خطاب کنند یا شیطان ؛
اگر این دنیا غریب است
تو آشنا بمون ...
تو پای خوبی هایت بمان !