نفس باد صبا کو؟ نگران است دلم
آن همه ساز و نوا کو؟ نگران است دلم

آن که شب تا به سحر وصف رخش میکردم
یار و معشوقه ی ما کو؟ نگران است دلم

همه شب بر رخ او گریه و زاری کردم
علت اشک و سنا کو؟ نگران است دلم

من که پایم به فرار و دلم آغشته اوست
آن همه قوت پا کو؟ نگران است دلم

دلم هر روزه و هرشب نگران است و مریض
آن همه حال و هوا کو؟ نگران است دلم

او که هم درد و دوا بود ، چرا دیگر نیست!؟
آن همه درد و دوا کو!؟نگران است دلم

او که بود از بود او خوشحالی و مهر و صفا
آن همه مهر و صفا کو؟ نگران است دلم

دختر ِ شیخ! بهار آمده غم جایز نیست
به دو ابروی ِ کجت اینهمه خم جایز نیست

مهربان باش و در ِ خانه به رویم بگشا
میهمانت شده ام ظلم و ستم جایز نیست

بوسه می چسبد اگر قوری و منقل باشد
چون لب ِ قند تو بی چایی ِ دم جایز نیست

مادرت کاش نمی رفت زیارت، دم ِ عید
گریه و نوحه و رفتن به حرم جایز نیست
پس بزن ابر ِ سیاهی که حجابت شده است
بیشتر چهره برافروز که کم جایز نیست

بیشتر باز کن آن چاک ِ گریبان گرچه
هرویین بیشتر از چند گرم جایز نیست

به من "استغفرالله" نگو دختر ِ خوب !
عربی حرف زدن های ِ عجم جایز نیست

تار ِ مویت بده بنوازم و خود مست برقص
غیر از این موسم ِ نوروزی ِ جم جایز نیست

آسمان رقص و زمین رقص، چه کس گفته حرام؟!
خرده بر حضرت ِ بابای ِ کرم جایز نیست

عشق بی معنی و تو سنگدل و من دلسرد
شده است و شده ای و شده ام جایز نیست

هرچه گفتم بپذیر و دل ِ من را نشکن
نه و نه گفتن پشت ِ سر ِ هم جایز نیست

آمدم خاستگاری، غزلم مهر ِ تو باد
جز جواب "بله" با اهل ِ قلم جایز نیست